Hallo beste bloggers!
Na een deugddoende vakantie gingen we deze dinsdag al meteen op uitstap naar de steenkoolmijn van Blegny in de provincie Luik. Dit is de enige mijn van West-Europa die je ondergronds kan bezoeken. Samen met Roel, de papa van Felien, vertrokken we naar Blegny. Om 10u kwamen we aan en we startten met een film over steenkool: hoe werd steenkool gevormd, waar en hoe kan men dit ontginnen, over het gebruik van steenkool, over het leven van de mijnwerkers en over het sluiten van de mijnen in België. Hierna maakten we kennis met onze gids en maakten we ons klaar voor de afdaling. We kregen allemaal een helm en een overjas, nu waren we er echt klaar voor!
Het was koud en winderig in Blegny.
Onze gids vertelde ons hoe men vroeger mijngas kon opsporen.
Met deze schachtkooi daalden we 30m af in de mijn. We zijn uiteindelijk tot 60m diep verder gestapt.
In de mijn was het soms wel wat griezelig... Onze gids liet ons enkele keren schrikken!
Vroeger blies men stukken galerij op met dynamietstaven. Onze gids demonstreert welke draadjes je moet verbinden. Gelukkig kwam het niet tot een ontploffing!
De mijnwerkers moesten in deze smalle ruimte kruipen en de stenen wegkappen. Hoe verder ze geraakten en hoe meer steenkool ze ontginden, hoe meer loon ze kregen.
Via deze trap daalden we af tot 60 meter diep. Vroeger bestond deze trap niet en moesten de kompels gewoon via hun zelfgegraven galerij afdalen.
Later gebruikte men krachtige boormachines om de galerijen verder uit te graven. Florence, Felien en Amadou mochten deze machine even hanteren, een hels kabaal!
Met deze karretjes werden de stenen naar de wasinstallatie vervoerd. Door een chemische stof toe te voegen aan het water, veranderde men het soortelijk gewicht. De steenkool bleef dan bovendrijven.
Als de karretjes stuk waren werden ze naar deze werkplaats gebracht om ze te herstellen.
Steenkool heb je in verschillende diktes. Kijk maar naar de 4 maten hieronder.
Hieronder zie je nog enkele machines van de wasinstallatie, bedekt onder een dikke laag zwart stof. Je kan je al wel voorstellen hoe de mijnwerkers eruit zagen na een lange werkdag...
Men liet paarden afdalen in een harnas om in de mijn karretjes met steenkool te trekken.
De steenkool werd gescheiden van gewone stenen. Die gewone stenen kiepte men op deze stenenberg. Na het middagmaal wilden de kinderen hem eens beklimmen.
En...om ter snelst weer naar beneden lopen!
In de namiddag bezochten we het mijnmuseum dat op hetzelfde terrein lag. We zagen heel veel werktuigen de revue passeren.
Dit is een oude douchecabine. Vroeger moesten de kompels zelf hun kleren meebrengen. Op maandag moest je verplicht met schone kleren verschijnen en je werkte dan een hele week in deze kleren. Later kregen ze op maandag schone kledij van hun baas.
Dit is een oude wasmachine :) Wat denken jullie mama's, ruilen??
Allerlei apparaten om mijngas op te sporen.
Een krachtige ventilator om alle galerijen in de mijn van frisse lucht te voorzien.
De kompels moesten hun ijzeren plaatje met hun nummer afgeven in ruil voor een helm, een masker, een pillicht en hun werktuigen. Al deze spullen waren van hun nummer voorzien. Ze waren zelf verantwoordelijk voor hun spullen. Als ze iets kwijtraakten in de mijn, dan werd dit van hun loon afgetrokken.
Aan de hand van dit bord met ijzeren plaatjes kon men zien welke mijnwerkers nog onder de grond zaten.
Dit is de heilige Barbara: de beschermheilige van de gevaarlijke beroepen!
Deze kleine wagonnetjes brachten de kompels tot aan de mijn. Ze moesten hier met 12 inkruipen. Wij wilden dat natuurlijk ook eens doen!
Na ons bezoek aan het mijnmuseum was het helaas al tijd om weer naar Schoten te vertrekken. Het was een boeiende en interessante dag!
Nogmaals bedankt Roel voor de fijne begeleiding en het vervoer!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten